PL 
EN 
Opis
Nadprzewodnictwo
W 1986, K. A. Müller i J. G. Bednorz z powodzeniem zademonstrowali, że związek YBa 2Cu3O7 staje się nadprzewodzący w temperaturze dużo wyższej niż znanej w tamtych czasach. Od tego czasu, wiele wysokotemperaturowych nadprzewodników zostało odkrytych, które mogą być schłodzone do temperatury przejścia za pomocą płynnego azotu. Jak wszystkie nadprzewodniki, wysokotemperaturowe nadprzewodniki nie mają rezystancji elektrycznej i demonstrują zjawisko znane jako efekt Meissnera-Ochsenfelda, w którym pole magnetyczne jest przesuwane na zewnątrz nadprzewodnika.
P7.2.6.1 Wyznaczanie temperatury przejścia dla nadprzewodnika o wysokiej temperaturze
Doświadczenie P7.2.6.1 wyznacza temperaturę przejścia wysokotemperaturowego nadprzewodnika YBa 2Cu3O7?x. Do tego celu, substancja jest chłodzona poniżej temperatury krytycznej Tc = 92 K za pomocą płynnego azotu.
W układzie pomiarowym czteroprzewodowym, spadek napięcia wzdłuż próbki jest mierzona w funkcji temperatury próbki za pomocą systemu akwizycji danych CASSY.
P7.2.6.2 Efekt Meissnera-Ochsenfelda dla nadprzewodnika o wysokiej temperaturze
W doświadczeniu P7.2.6.2, nadprzewodnictwo YBa 2Cu3O7?x jest weryfikowane z pomocą efektu Meissnera-Ochsenfelda.
Lekki magnes o wysokim natężeniu pola umieszczony na próbce zaczyna wisieć w powietrzu, gdy próbka jest schłodzona poniżej temperatury krytycznej tak, aby stawał się nadprzewodzący i wypierał pole magnetyczne magnesu trwałego.
